verhaal van Henk Bazuin

Ik waande me de vorige week weer dat kleine jongetje dat met z’n vriendjes naar het zwembad ging in de Appelbergen. De vorige week ?? Ja, dat zit zo.

Ik had me opgegeven om geïnterviewd te worden door een leerling van de tweede klas van het Zernike College. Daarvoor moest ik al vroeg op de plaats van handeling zijn.

De plek van het zwembad kon ik me nog goed herinneren. We gingen altijd op de fiets door Onnen, via Gieselgeer en het viaduct naar de Oude Boerenweg. Ik moest op jonge leeftijd al keuzes maken daar bij het viaduct. Via de daar aanwezige trap naar beneden of gewoon doorfietsen langs de weg. De laatste route duurde langer maar de eerste mogelijkheid was zwaarder want je moest je fiets tillen en de trap had heel veel treden.

Hoe dan ook, aan het eind van de Oude Boerenweg op nummer drie woonde mijn tante Annie en daar moest ik verplicht (opdracht van mijn ouders) mijn fiets stallen. Trouwens mijn vriendjes mochten dat ook doen. Door dat te doen konden we ons dubbeltje gebruiken voor de aankoop van een roomijsje op een stokje (er waren 4 smaken: vanille, aardbei, framboos of mokka) van De Hoop uit Onnen. Meestal kochten we het ijsje bij de familie Bennink. Er was een loket in de achterdeur gemaakt voor de verkoop van ijs.

Het was een heel eind lopen van mijn tante Annie naar het zwembad. Nu schat ik de afstand op niet meer dan 500 meter. De verleiding was soms groot om toch maar door te fietsen naar het zwembad. Voor een dubbeltje kon je de fiets (bewaakt) stallen bij de familie Hoving naast de ingang van het zwembad.

Mijn ouders kwamen regelmatig bij tante Annie op bezoek. Dit was dikwijls op een zondagmiddag. En wij zwommen doorgaans op zaterdagmiddag. Steevast werd gevraagd of ik de fiets ook had gestald aan de Oude Boerenweg. Was dat niet het geval dan kreeg ik de volgende keren geen dubbeltje meer voor een ijsje.

Ik heb de vorige week gebruik gemaakt van de auto en was op de Hooge Heereweg flink in overtreding want vanaf de Rijksstraatweg in Harenermolen mag je niet naar de Appelbergen rijden. Had ik dan nu ook de auto moeten laten staan en dat hele eind, wel 1000 meter, moeten lopen.

Tante Annie woont er niet meer, het huisje van Bennink staat er nog wel maar de achterdeur heeft geen loket meer, de fietsenstalling van Hoving is verdwenen evenals het zwembad.

Dat laatste weet iedereen inmiddels. Er voor terug is het zwembadproject gekomen. Het interview was erg leuk. Dat kan iedereen beluisteren als de leerlingen van het Zernike College hun indrukken van het verdwenen zwembad hebben verwerkt in diverse activiteiten die zij presenteren tijdens de Kunstmarkt, eind augustus.

Henk Bazuin